Dr Adam Kubacz

Komunikacja i transport w Miechowicach

Od połowy  XIX wieku na terenie Prus rozwija się błyskawicznie sieć kolejowa.  Oczywiście ma to związek z szybkim uprzemysłowieniem państwa. Dotyczy to także części górnośląskiej. Już w 1855 roku do władz gminy Miechowicach wysłano pisma, w których poruszono sprawę budowy kolei żelaznych na terenie powiatu bytomskiego. Koncepcje przebiegu linii ulegały wielokrotnym zmianom. Ostatecznie linia kolejowa ominęła same Miechowice. Nie oznaczało to jednak rezygnacji z budowy kolei dla potrzeb rodzącego się przemysłu. Zanim plany te zrealizowano wieś Miechowice była obsługiwana przez tramwaj konny kursujący od strony Karbia do Borsigwerku (dzisiaj część Biskupic).  Zabudowy na Droga tramwaju konnego widnieje na wielu planach i szkicach związanych z zabudowa dzisiejszego skrzyżowania na Karbiu. Tramwaj ten funkcjonował do 1910 roku. Na terenie Miechowic działali również liczni spedytorzy i wekturanci, którzy korzystali ze starej drogi bytomskiej. W latach 70. XIX wieku od strony Karbia powstała linia kolei wąskotorowej (przechodząca obrzeżami Miechowic) w stronę kopalni „Maria”. Niewątpliwie miała ona obsługiwać szyby należące do tarnogórskiej kopalni „Fryderyk”.  Stworzono niejako dwie nitki torów, jedna biegła w kierunku Gliwic, druga zaś do zakładów Ballestremów Borsigwerk w Biskupicach. Kolejna rozbudowa kolei żelaznych nastąpiła wraz z uruchomieniem kopalni „Preussen”. Na jej potrzeby powstała zarówno kolej wąskotorowa, jak i normalnotorowa.

W 1900 roku dodatkowo planowano uruchomienie kolejnych linii na trasie Miechowice na trasie Zabrze (bądź też łączących kopalnię „Szczęście Ludwika” do Tarnowskich Gór ). Planowano także uruchomienie linii Bobrek- Miechowice- Rokitnica – Pyskowice. Projekt ten nie doczekał się realizacji.  Koleje żelazne przebiegające przez obszar gminy Miechowice miały funkcje wyłącznie przemysłową.

Z biegiem czasu pojawiła się potrzeba powstania komunikacji przewożącej mieszkańców, przede wszystkim robotników do kopalń. Na pierwszym miejscu należy wymienić tutaj tramwaj. Pierwsze próby jego utworzenia na terenie gminy miały miejsce pod koniec XIX wieku.  Projekt ten nie doczekał się realizacji z różnych przyczyn.  Nie zrezygnowano jednak z tej ważnej inicjatywy. Po wieloletnich starania dnia 23 listopada 1913 roku uruchomiono linię tramwajową I (potem 1) biegnąca z Bytomia do Miechowic, w 1925 roku wydłużoną w kierunku Rokitnicy. Do otwarcia linii przyczyniły się wspólne wysiłki członków władz gminy Miechowice i zarządu spółki „Preussengrube”. W 1926 roku kończył bieg na początku Wieszowej. Po 1928 roku doszło do kilkukrotnych zmian trasy. Od tego czasu pociągi kończyły trasę na Helence. W Miechowicach było kilka przystanków. Jeden z nich usytuowany przy placu Zamkowym, tuż obok restauracji Schindlera. Właściciel lokalu mógł być bardzo zadowolony z takiego stanu rzeczy. Linia tramwajowa była obsługiwana przez firmę Städtische Strassenbahn Beuthen O/S. Trasa tego pociągu była najpierw przedłużana do Rokitnicy, potem do Wieszowej. Tramwaje funkcjonowały do początku 1945 roku. Ponowne jej uruchomienie nastąpiło w lutym 1945 roku. Była to linia 1 kursująca z Bytomia Kopalni Orzeł Biały aż do Wieszowej (do 1946 roku). Potem pojawiły się linie tramwajowe, których trasy dosyć często korygowano. Miechowice były obsługiwane przez linie nr 31, 32, 33. W latach 1947 – 49 na trasie tej dodatkowo kursowały wagony linii 31A. Do dzisiaj przetrwała tylko linia nr 31 kursująca jednak na innej trasie. Obsługuje ona najkrótszą linię tramwajowa w Europie.

Połączenie Bytomia z Miechowicami rozwiązywało wiele problemów komunikacyjnych. Niestety, zostało zlikwidowane w związku z remontem wiaduktu (lub raczej budową nowego)  na Karbiu. Inwestycja ta nie została do dzisiaj zrealizowana, jednak komunikacja tramwajowa została zlikwidowana.  Wprawdzie wielokrotnie mówiono o jej reaktywowaniu, jednak były to tylko nic nie znaczące obietnice i propozycje. Do dzisiaj nie przetrwały także ślady poi stniejącej stosunkowo do niedawna linii. W 2000 roku znaczne fragmenty szyn widoczne były na ulicy Miechowickiej, fragmenty mijanki można było zobaczyć przy placu Zamkowym w Miechowicach.  W Rokitnicy i Miechowicach pomiędzy szpalerami drzew można się dopatrzeć, gdzie dawniej jeździł tramwaj (czasami można zobaczyć wśród roślinności nasypy lub fragmenty ściętej trakcji tramwajowej).

Od 1905 roku Miechowice posiadały stały prywatny omnibus-taksówkę kursującą do Bytomia. Należy ją jednak traktować jako minibus. Samochód ten posiadał silnik o mocy 15 koni mechanicznych. Był on wyprodukowany przez firmę braci Stoener ze Szczecina i Richarda Lorcha z Wrocławia. Początkowo właścicielem pojazdu było 2 miechowiczan: Franz Pannek i Johann Kosytorz. Od 1911 roku interes ten przejął od nich leśniczy pochodzący z Dusznik-Zdroju-D. Nowak. W 1912 roku nadal funkcjonowały regularne kursy Miechowice -Bytom-(Bouvlard)-Miechowice (Gasthause Broll). Bilet do Bytomia kosztował 50 pf. Czas przejazdu wynosił 20 minut (niektóre 25 minut). Została uruchomiona także nowa linia na trasie Miechowice-Karb-Brzeziny Śląskie- Dąbrówka Wielka. Czas przejazdu to 45-52 minuty. Codziennie było 5 kursów. Rozkład jazdy minibusu drukowano  na łamach „Miechowitzer Anzeiger”. Z dniem 2 października 1927 roku pojawił się omnibus kursującego pomiędzy Bytomiem i Miedarami.

Roklad_jazdy2 Rozklad_jazdy1 umowa_na_zakup_samochodu lightbox jquery tutorialby VisualLightBox.com v6.1

 

     

 

Główna